ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 6 - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ
Είναι Κυριακή κι ως συνήθως ο Μανώλης ετοιμάζεται να πάει στο σπίτι του παππού του στο χωριό. Μόλις λοιπόν φτάνει εκεί αγκαλιάζει τον παππού του και τρέχει στο σαλόνι να βρει, τον Ηλία. Ο Ηλίας είναι ένας μαύρος σκύλος, μεγάλος πια σε ηλικία κι έτσι περνάει τον περισσότερο χρόνο ξαπλωμένος στην κουβέρτα που του έχει βάλει ο παππούς Μανώλης στο σαλόνι, δίπλα στο τζάκι. Αυτή τη φορά όμως κάτι έχει αλλάξει στον χώρο, υπάρχει ένα καινούριο αντικείμενο.
- Αυτό σίγουρα δεν υπήρχε εδώ την προηγούμενη εβδομάδα, λέει ο Μανώλης.
- Φυσικά και δεν υπήρχε, απαντάει ο παππούς. Η θεία σου μου έφερε αυτόν τον πίνακα προχθές ως δώρο για τα γενέθλιά μου. Σου αρέσει λοιπόν; Έμαθα ότι τελευταία έχεις αρχίσει να μελετάς έργα τέχνης.
- Τι ωραίο λιμάνι! Μου αρέσει πάρα πολύ, ειδικά αυτά τα καράβια. Φαίνονται τεράστια.
- Αυτό το λιμάνι Μανώλη δεν είναι ένα οποιοδήποτε λιμάνι. Βρίσκεται στον Βόλο. Κι ο καλλιτέχνης που το ζωγράφισε ονομάζεται Κωνσταντίνος Βολανάκης.
- Βεβαίως και είναι. Είναι ο πιο γνωστός θαλασσογράφος Έλληνας.
- Θαλασσό τι;
- Θαλασσογράφος βρε Μανώλη, καλλιτέχνης που τα έργα του έχουν σχέση με τη θάλασσα.
- Αααα κατάλαβα…
- Ο Βολανάκης λοιπόν έχει ζωγραφίσει πολλούς πίνακες με θάλασσα και καράβια. Το λιμάνι του Βόλου το έχει ζωγραφίσει πολλές φορές. Εδώ το βλέπεις τη νύχτα.
- Πρόσεξε πόσο όμορφα φωτίζεται ο πίνακας από το φεγγάρι. Φαίνεται πως είναι η μοναδική πηγή φωτός, τα υπόλοιπα φώτα δε λειτουργούν. Δες τις λεπτομέρειες στα καράβια, τους ανθρώπους που περπατούν αμέριμνοι άλλοι μόνοι τους, άλλοι με ζευγάρι. Εδώ μπροστά ο κύριος που κρατάει καλάθια, πιο δεξιά ένας άλλος που παρατηρεί τη θάλασσα. Χωρίς να βλέπεις το πρόσωπό του, καταλαβαίνεις το θαυμασμό και τη νοσταλγία του από τη στάση του σώματός του.
- Έχεις δίκιο παππού. Και το βουνό αυτό πίσω ποιο είναι;
- Μα φυσικά το Πήλιο.
- Και γιατί σου έφερε αυτόν τον πίνακα η θεία;
- Μα γιατί ξέρει πως αγαπώ τη θάλασσα, ξέρεις ότι πηγαίνω αρκετά συχνά και κάθομαι στη θάλασσα, κάποιες φορές ψαρεύω κιόλας. Μπορώ να σε παίρνω και μαζί μου κάποιες φορές αν θες.
- Θέλω, φώναξε ο Μανώλης.
- Επίσης, αγαπώ πολύ και τον Βόλο. Έχω πάει αρκετές φορές. Πόσο νοσταλγώ αυτούς τους περιπάτους στο λιμάνι!
- Και γιατί ζωγράφισε πολλές φορές το λιμάνι αυτό παππού; Μήπως ήταν από εκεί ο Βολανάκης;
- Όχι, δεν καταγόταν από εκεί αλλά από την Κρήτη και μάλιστα ένα χωριό του Ρεθύμνου. Γεννήθηκε το 1837, λίγο μετά την Ελληνική Επανάσταση. Σπούδασε στο Μόναχο κι ο δάσκαλός του ήταν ο Karl Theodor von Piloty. Στο Μόναχο σπούδασαν κι άλλοι σπουδαίου ζωγράφοι όπως ο Νικόλαος Γύζης, ο Θεόδωρος Βρυζάκης και ο Νικηφόρος Λύτρας. Να ρωτήσεις τη θεία σου κάποια στιγμή γι’ αυτούς τους ζωγράφους, είναι σημαντικό να τους γνωρίσεις. Ας συνεχίσουμε όμως με τον Βολανάκη. Αφού τελείωσε τις σπουδές του στο Μόναχο επέστρεψε στην Αθήνα και δίδαξε στην Σχολή Καλών Τεχνών. Η γυναίκα που παντρεύτηκε καταγόταν από το Πήλιο κι αυτή είναι η σχέση του με τον Βόλο.
- Έτσι εξηγείται, λέει ο Μανώλης.
- Εκτός όμως από το λιμάνι του Βόλου έχει ζωγραφίσει κι άλλα τοπία με θάλασσα.
Έχει αρκετά έργα με απλές σκηνές ψαρέματος.
Επίσης, έχει ένα καταπληκτικό έργο με μια τουρκική φρεγάτα που την πυρπολούν οι Έλληνες στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.
Και για να σε προλάβω, πέρα από το θέμα αυτό που αγαπά πολύ, έχει φιλοτεχνήσει κι άλλα έργα που δεν έχουν καθόλου θάλασσα.
Δεν ξέρω και πολλές λεπτομέρειες να σου πω για τη ζωή και το έργο του, βλέπεις κι εγώ αυτά τα λίγα από τη θεία σου τα έμαθα. Πρέπει να συνεχίσεις πια μόνος σου την έρευνα.
- Σ’ ευχαριστώ παππού, ήταν πολύ χρήσιμες αυτές οι πληροφορίες που μου έδωσες. Τι θα έλεγες την άλλη Κυριακή να πάμε με τον Ηλία για ψάρεμα και με την ευκαιρία να σας ζωγραφίσω μαζί πλάι στη θάλασσα;
- Πολύ καλή ιδέα Μανωλάκη. Αν συμφωνήσουν και οι γονείς σου μπορούμε να πάμε.