Δεκέμβριος 2022.

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, σε εποχές που η αστάθεια τις χαρακτηρίζει, εμείς ως γνήσιοι καλλιτέχνες αντιστεκόμαστε. Με μοναδικά όπλα μας τα πινέλα , τα χρώματα και τα χαμόγελα των παιδιών μας μαζευτήκαμε στη Σκακιέρα και κάναμε αυτό που κατέχουμε καλά: Ζωγραφίσαμε για την Ειρήνη.  Αυτή τη φορά δεν ήμασταν μόνοι μας. Συνδημιουργοί μας ήταν τα παιδιά του 4ου Νηπιαγωγείου. Τα μικρά νήπια έβαλαν το δικό τους χρώμα στην Ειρήνη μεσα από μια μουσικοκινητική δράση. Οι όμορφες στιγμές ήταν πολλές. Η Φαίη χόρεψε το They dont care about us του M. Jackson. Η Δέσποινα μας έκανε να συγκινηθούμε όταν τραγούδησε το Imagine και όλοι ενθουσιαστήκαμε όταν τα μπαλόνια έφυγαν ψηλά στον ουρανό. Η βραδιά ήταν γεμάτη χρώματα, χαμόγελα και μουσική από  Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Παπαθανασίου αλλά και συνθέσεις από την κλασική παγκόσμια σκηνή.  Καταφέραμε να βάλουμε χρώμα στην Ειρήνη και στείλαμε το δικό μας μήνυμα. Γιατί όπως λέει και ο Βρεττάκος " Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος· κι ο ήλιος ψυχή μες στον άνθρωπο".

Μία υπέροχη εκδήλωση έλαβε χώρο στον Πολυχώρο Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας από το ΚΔΑΠ ΑμεΑ Διάπλασις . Διασκεδάσαμε συγκινηθήκαμε και πλημμυρίσαμε όμορφα συναισθήματα.

Είναι προσωπική μου επιλογή  να κλείνω τη σεζόν με μια παράσταση . Με αυτόν τον τρόπο δίνεται στα παιδιά μία επιπλέον ευκαιρία να εκφραστούν, να δημιουργήσουν σαν ομάδα και να αποχαιρετιστούν  με μια  δράση που θα τους χαρίσει χαμόγελα και όμορφες αναμνήσεις. Φέτος τολμήσαμε κάτι περισσότερο .

Σε μία κοινωνία που πολύ εύκολα βάζει τις  ταμπέλες της  και κατηγοριοποιεί ανθρώπους σε τυπικούς και μη τυπικούς, σε λεκτικούς και μη λεκτικούς, σε λειτουργικούς και μη λειτουργικούς έρχονται τα παιδιά  και μας υπενθυμίζουν πως δεν είναι απλά άτομα με η χωρίς αναπηρία.

είναι ΟΛΑ παιδιά. Το καθένα  με ξεχωριστές αδυναμίες  διαφορετικές δυνατότητες και  όλα έχουν δικαίωμα στην προσπάθεια .Αν χρειάζονται κάτι είναι  να τα κοιτάξουμε  με τα μάτια της καρδιάς, να τα ενθαρρύνουμε, να τους δώσουμε την ευκαιρία να προσπαθήσουν και το δικαίωμα να αποτύχουν. Είμαστε διαφορετικοί. Άλλοι μιλάμε με λέξεις ,κι άλλοι με τα μάτια, αλλά  μπορούμε να γίνουμε ομάδα και να δράσουμε μαζί . Κι αν υπάρχει ένας δρόμος για να πραγματοποιηθεί  αυτό  ,είναι εκείνος της τέχνης.

Γιατί η τέχνη δεν κάνει διακρίσεις, δεν βάζει ταμπέλες,  μιλάει κατευθείαν  στην καρδιά .  Αρκεί  ν’ αφεθείς στα μονοπάτια της και τολμήσεις.

 Τολμήσαμε. και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες. Υπήρξαν  αστοχίες και λάθη. Όμως το κάναμε με ψυχή. Με πολύ ψυχή. Εμπνευστήκαμε, δημιουργήσαμε  σκηνικά, στολές,  κάναμε πρόβες ,συνεργαστήκαμε... απολαύσαμε όλο το ταξίδι. Και αν είχαμε βάλει κάποιους στόχους τους πετύχαμε όλους. Τα παιδιά του Κδαπ Διάπλασις ανέβηκαν στην σκηνή και μας απέδειξαν πως μπορούν να δημιουργήσουν. Υπηρέτησαν το ρόλο τους με σεβασμό και αξιοπρέπεια, χόρεψαν  και το ευχαριστήθηκαν. Τα παιδιά του Καλλιτεχνείου ήταν εκεί ,τους απολάμβαναν και τους χειροκροτούσαν. Στο τέλος ,όλα  τα παιδιά μαζί ,σαν φίλοι καλοί ,τραγούδησαν και χόρεψαν παρέα. Νιώθω μεγάλη περηφάνεια  και είναι τιμή μου που είμαι μέλος αυτής της ομάδας. Είναι ευλογία να είσαι ανάμεσα σε παιδιά και να δημιουργείς μαζί τους. Γιατί όπως μας απέδειξαν για άλλη μία φορά μπορούν άνετα να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν.

Μια δύσκολη χρονιά έφτασε στο τέλος της.  Παρά τις αντιξοότητες εμείς παραμείναμε στις επάλξεις σαν ονειροπόλοι  καλλιτέχνες που οραματίζονται έναν πιο όμορφο κόσμο. Όπως κάθε χρόνο,  αποχαιρετήσαμε τη δημιουργική μας χρονιά με μια θεατρική παράσταση. Φέτος διαλέξαμε κάτι ξεχωριστό. Μια ολόφρεσκη, δροσερή κωμωδία. 

Την Κυριακή το απόγευμα βρέθηκα στον προαύλιο χώρο του 4ου Νηπιαγωγείου. Ήμουν προσκεκλημένη της κ. Ντίνας για να παρουσιάσω σε μαθητές και  γονείς τον «Φοίβο το κολλητάκι μου.». Οι εκπλήξεις διαδεχόταν η μία την άλλη. Πρώτα πρώτα ο  υπέροχος στολισμός της  αγαπημένης μου Ντίνας. Την ευχαριστώ πραγματικά μέσα από την καρδιά μου για τον πολύ χρόνο που αφιέρωσε για να στηθεί αυτή η εκδήλωση. Τα παιδιά γνώριζαν πολύ καλά το παραμύθι ,είχαν αποδεχτεί και εντάξει στην παρέα τους τον Φοίβο. Αντιλήφθηκαν όλα τα εμφανή και δευτερεύοντα μηνύματα του βιβλίου και μου χάρισαν μία πλούσια εικονογράφηση. Η Νόρα ευαίσθητη και πρόθυμη, όπως πάντα , πλαισίωσε και έντυσε με μουσική  την αφήγηση. Η χαρά μου ήταν μεγάλη να βλέπω να τα παιδιά να ζωγραφίζουν βυθούς αλλά και να κατασκευάζουν όχι δελφινάκια ,αλλά χελώνες αυτή τη φορά. Πλούσιες ζωγραφιές και "δυνατά" μηνύματα  από τις καρδιές των παιδιών γέμισαν το χώρο.  Όλα ήταν ξεχωριστά και εντυπωσιακά ,ακόμη και ο Φοίβος που κρυβόταν πάνω σ ένα δέντρο.

Η αναπάντεχη όμως χαρά και συγκίνηση ήρθε από τα χείλη της λογοθεραπεύτριας , Ανδριόλα Βασιλική που μίλησε για το Asperger. Και δεν συγκινήθηκα μόνο  από την παρουσίαση της αλλά και από την κατ' ιδίαν συζήτηση όταν μου τόνισε πως το παραμύθι μου της άρεσε πολύ. Επιπλέον το χαρακτήρισε σαν απαραίτητο εγχειρίδιο για γονείς δασκάλους και παιδιά. Ειλικρινά την ευχαριστώ για όλη της την συμμετοχή. Ήταν ένα ξεχωριστό και ενδιαφέρον απόγευμα για μικρούς και μεγάλους. Τα καλύτερα έρχονται. Συνεχίζουμε με καινούριες δράσεις.

Πολύ όμορφες και δημιουργικές στιγμές απολαύσαμε με την Κατερίνα στο ΚΔΑΠ ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ καθώς δημιουργούσαμε όμορφες τοιχογραφίες για να διακοσμήσουμε τους τοίχους.
Τα σχέδια που μας δόθηκαν ήταν ενδιαφέροντα και ανταποκρίνονταν στις ανάγκες της κάθε αίθουσας.
Για να πω την αλήθεια ήμουν πολύ τυχερή που είχα την Κατερίνα μαζί μου.  Άξια συνεργάτιδα όσο και βοηθός με εξέπληξε ευχάριστα με τις ιδέες της και τις παρεμβάσεις της. Το σίγουρο είναι πως ζωγραφίσαμε με κέφι και καλή διάθεση.
Εύχομαι τα παιδιά να τις χαρούν και να τις απολαύσουν.

Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσα στα παιδιά πως θα έχουμε επισκέψεις. Θα μας επισκεφτεί το ΚΔΑΠ αμεΑ ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και ανυπομονούσαν να γνωρίσουν τους καινούριους φίλους.
Μια συμπερίληψη ήταν κάτι  πρωτόγνωρο για εκείνα και ήθελε προσοχή. Πόσο μάλλον όταν υπήρχαν πολλές διαφορετικές και μικρές ηλικίες και από τις δύο πλευρές. Ρώτησα  πως φαντάζονται το γεγονός και απάντησαν με πολύ ζωγραφική.

Η μεγάλη  ημέρα ήρθε και η συνάντηση πραγματοποιήθηκε. Τα παιδιά της ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ήρθαν. Κατέβηκαν με προσοχή, και το ίδιο προσεχτικά περιηγήθηκαν στο χώρο. Είδαν τα εκθέματά μας, παρατήρησαν τα έργα μας, σχολίασαν οτιδήποτε τους άρεσε, έκαναν ερωτήσεις και μας εντυπωσίασαν που με την προσεκτικότητά τους.

Τους καλωσορίσαμε, συστηθήκαμε και καθήσαμε όλοι μαζί  γύρω από τον πάγκο εργασίας. 

Δεν οργανώσαμε κανένα βαρύγδουπο πρότζεκτ, δεν  ετοιμάσαμε καμία ιδιαίτερη δράση. Δώσαμε το λόγο στα παιδιά και τ’ αφήσαμε ελεύθερα  να εκφραστούν, να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν αυτό που εκείνα είχαν στη σκέψη τους.
Και ήθελαν να ζωγραφίσουν το Καλλιτεχνείο όπως υπάρχει στην φαντασία τους.  Ένα μεγάλο καράβι με χρωματιστά πανιά που τα ταξιδεύει σε κόσμους φανταστικούς και χρωματιστούς. Απλώσαμε τα χαρτιά μας, μοιραστήκαμε χρώματα και πινέλα και πιάσαμε δουλειά. Έτσι μαγικά και χωρίς πολλές συστάσεις έγιναν αμέσως ομάδα. Συνεργάστηκαν σε παρεάκια και ξεκίνησαν για το δικό τους ταξίδι στο μαγικό κόσμο της δημιουργίας.
Εμείς, εκπαιδευτές και συνοδοί, σαν ''τυχεροί''  παρατηρητές απολαμβάναμε τις στιγμές καθώς δεν χρειάστηκε καθόλου να παρέμβουμε .Τα παιδιά μας, όλα τα παιδιά και του ΚΔΑΠ και του Καλλιτεχνείου μας έδωσαν το δικό τους μάθημα, έστειλαν το δικό τους μήνυμα και ήταν ξεκάθαρο: Πως τόσο  άνετα και τόσο εύκολα  μπορούν να συνυπάρχουν, να συνδημιουργούν και να συναναστρέφονται. Τόσο απλά μπορούν να είναι ομάδα. Έτσι όμορφα μπορούν να δημιουργούν.

Δεν δυσκολεύτηκαν, δεν δυσαρεστήθηκαν, δεν δημιούργησαν προβλήματα. Το μόνο που άκουγες ήταν γέλια και φωνές.

Μία τόσο ξεχωριστή δράση έμοιαζε σαν μια καθημερινή ημέρα στο Καλλιτεχνείο. Γιατί η τέχνη είναι για να μας ενώνει , να μας εξυψώνει κα να μας μετατρέπει σε δημιουργούς, μικρούς θεούς που μπορούν και πράττουν ωραία και θαυμαστά.
Οι νέοι φίλοι μας έφυγαν χαρούμενοι . Το είδαμε στα πρόσωπά τους, το εισπράξαμε  όταν  είπαν πως θέλουν να ξανάρθουν. Τα  παιδιά που έμειναν δεν σταματούσαν να μου λένε πως πρέπει να τους ξανακαλέσουμε. Βέβαια κάποια έκαναν τις προσωπικές προσκλήσεις. Φυσικά τους χαρίσαμε μικρά καραβάκια για να κάνουν τα δικά τους ταξίδια σε κόσμους μαγικούς. Τους χαρίσαμε και το παραμύθι μας για να το διαβάζουν και να θυμούνται τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί. 

Ημέρα αγάπης, συμπόρευσης και ενσυναίσθησης  ήταν για μας η Πέμπτη.
Είμαστε διαφορετικοί, το δεχόμαστε και το απολαμβάνουμε.
Άλλωστε όπως συνηθίζουμε λέμε: «Ο καθένας από εμάς είναι μια διαφορετική και ξεχωριστή πινελιά κι όλοι μαζί συνθέτουμε ένα έργο τέχνης.»