“Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα”, είπε ο αγαπημένος μας Νίκος Καζαντζάκης.
Και ξεκινάω έτσι  γιατί κάθε φορά που επισκέπτομαι το ΚΔΑΠ ΑμεΑ ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ νομίζω πως βρίσκομαι σ έναν παράδεισο. Και όχι  δεν είναι το περιβάλλον που μου κάνει την παρομοίωση. δεν είναι οι τεράστιοι χώροι ,ούτε κάποια ιδιαίτερη διακόσμηση.  Είναι   τα λαμπερά πρόσωπα και τα μεγάλα χαμόγελα των παιδιών .
Τα βλέμματα που ακτινοβολούν και οι ματιές ,οι  γεμάτες λαχτάρα για δημιουργία.  Κάθε φορά προσμένουν να τους ανακοινώσω τι θα κάνουμε και με τι θα καταπιαστούμε. 
Σκεπτόμενη λοιπόν τον παράδεισο  είπα να φτιάξουμε εξωτικά πουλιά, χαρούμενα ζουζούνια και φανταχτερές πεταλούδες να γεμίσουν τον δικό μας παράδεισο .
Μικροί και μεγάλοι ενθουσιάστηκαν .Κανείς δεν προβληματίστηκε για τον κόπο που έπρεπε να καταβάλει. 
Το έργο μας είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας και μετρήσαμε πολλές εργατοώρες κατασκευής. Οι καλλιτέχνες δεν πτοήθηκαν.
Για την κατασκευή μας χρησιμοποιήσαμε πληθώρα υλικών: χαρτόκουτα, κόλλες χαρτόνια κανσόν και βέβαια πολύ- πολύ γκλίτερ.
Οι κατασκευές μας ήταν στην πραγματικότητα χάρτινα ψηφιδωτά. Βέβαια επειδή είμαστε πάντα ανοιχτοί στις ιδέες και δεν απορρίπτουμε καμία, ξεφύγαμε για άλλη μια φορά από τα  κλισέ. Και μαζί με τα πουλιά ,φτιάξαμε και μάγισσες και κουκουβάγιες, αλλά και το τριφύλλι του παναθηναϊκού.
Η προσπάθεια άξιζε τον κόπο. Τα έργα μας είχαν κιόλας βρει τον προορισμό τους. Η θεία ,το ανιψάκι ,η μαμά, ο αδερφός θα ήταν οι τελικοί αποδέκτες .
Στάθηκα βέβαια πολύ τυχερή γιατί ένα πουλάκι είχε για προορισμό εμένα και τώρα στολίζει το τζάκι μου .
Η φαντασία όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες μας περίσσευε. Όσο για το αποτέλεσμα ήταν τόσο εντυπωσιακό που γέμισε τα πρόσωπά μας χαμόγελα.
Αν μας άρεσε; Πάααρα πολύ αφού όλοι είναι πρόθυμοι να φτιάξουν κι άλλα.